Eğitim sürecinin en önemli unsurlarından biri, kuşkusuz öğretim programlarıdır. Yaşamın başarılı bir biçimde sürdürülmesini sağlayacak becerilerin öğrencilere kazandırılmasında, öğretim programları kılavuzluk etmelidir. Bir öğretim programı, hedeflediği alanda, kişinin kısa ve uzun vadede sahip olması gereken becerileri öngörebilmeli, bu becerilerin kişilere kazandırılmasının geçerli yollarını öğretmenlere sunabilmelidir. Bu açıdan, öğretim programlarının, zaman içinde oluşan ihtiyaçlara ya da bilimsel alandaki yeni gelişmelere göre, güncellenmesi ya da tümden değiştirilmesi söz konusu olabilir. Türkiye’de, benzer gerekçelerle, 2004 yılından itibaren yeni öğretim programları hazırlanmış ve yürürlüğe girmiştir. 2006 yılında yürürlüğe giren İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (6, 7, 8. Sınıflar)’nda Türkçe dersi dinleme, konuşma, okuma, yazma ve dilbilgisi öğrenme alanlarından oluşmuştur. Öğrenme alanları için amaçlar ve bu amaçlar altında kazanımlar belirlenmiştir. Bu çalışmada, İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (6, 7, 8. Sınıflar) anlatma becerileri olan konuşma ve yazma açısından incelenmiştir. Programda konuşma ve yazma öğrenme alanları için oluşturulan kazanımlar ele alınarak değerlendirilmiştir. Çalışmada, kazanımların bir kısmının konuşma ve yazma ��ğrenme alanının özelliklerini tam olarak yansıtmadığı, kazanımlarda ifade yanlışlıkları olduğu, bazı kazanımların çok genel bazılarınınsa çok ayrıntılı olduğu ve bazı kazanımların da işe vuruk olmadığı belirlenmiştir.